tag:blogger.com,1999:blog-45878089653059326952024-02-08T02:20:58.753-08:00AnthologyAlexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.comBlogger16125tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-3647523368545887202001-10-01T22:04:00.000-07:002008-11-16T22:11:34.734-08:00ΆνθρωποιΣτο καταπονημένο παιδί<div>στο είδος των ανθρώπων που τόσο κινδυνεύει</div><div>με ενδοιασμούς τώρα στέκουν</div><div>λυπούμενοι τους εαυτούς τους</div><div>ακούγοντας τις λέξεις των πιθήκων</div><div>που πήραν ανθρώπινη μορφή</div><div>ξένα έθνη πάνω απ' τα κεφάλια μας</div><div><br /></div><div>Το να είσαι διαφορετικός ειναι προσβολή</div><div>το να είσαι κάποιος άλλος από αυτον που θέλουν είναι επίθεση</div><div>σήμερα η ανθρωπότητα χρειάζεται μόνο τη μάζα</div><div>ελεγχόμενη ευθέως και όχι με δακρυγόνα</div><div>οποτε, ας βομβαρδίσουμε μερικούς γαμιόληδες</div><div>πολλοί θα χαρούν</div><div>να ξεφορτωθούμε από αυτό το τσιμπούρι</div><div><br /></div><div>Ήρθες ξανά φίλε μου</div><div>πέταξες πάνω από βουνά και κοιλάδες</div><div>βούτηξες στις βαθειές λίμνες και στις θάλασσες</div><div>στα πιο μεγάλα υφαίστεια</div><div>στο κέντρο της γής</div><div>και ήρθες πίσω στη γή</div><div>ετών 27</div><div>θεέ του οίνου</div><div>με γέλιο και μυστικές σκέψεις</div><div>ο συγγραφές δεν ξέρει τι παραπάνω να πεί...</div><div><br /></div><div>Οι άνθρωποι αγαπούν να απλοποιούν</div><div>γιατί δεν είναι ικανοί να καταλάβουν</div><div>ποτέ δεν είχαν κάτι μέσα στο αδειο κεφάλι τους</div><div>χρειάζοταν πάντα κάποιον οδηγό</div><div>να τους πάρει από το χέρι και να τους δείξει τα πάντα</div><div><br /></div><div>Το να φέρεις στο κόσμο ένα παιδί</div><div>και να έχεις τη τιμή να το θάψεις ταυτόχρονα</div><div>σε αυτό το τάφο που όλοι ζουμε σήμερα και αποκαλούμε "κόσμο"</div><div><br /></div><div>Είμαστε μερμύγκια που προσπαθούμε να σκάψουμε ακόμα πιο βαθιά</div><div>να βρούμε μια πιο ζεστή πέτρα να αράξουμε και να βάλουμε τη βασίλισσά μας</div><div><br /></div><div>Αλλά οι πέτρες είναι πάντοτε κρύες...</div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-24956500943838761202001-09-01T21:57:00.000-07:002008-11-16T22:03:20.695-08:00ΜοιρολόιΧαμένος σε αναμνήσεις<div>σε όνειρα, σε οράματα</div><div>ένα πρόσωπο καίει τη καρδιά μου</div><div>ένας παλιός χαμένος εαυτός μου</div><div>σχηματίζει αλυσίδα</div><div>δεν είναι δίκαιο</div><div>δεν είναι καθαρό</div><div>η βροχή μόνο καθαρίζει το λαιμό μου</div><div><br /></div><div>Είναι ένα χάπι που απλά δε μπορώ να καταπιώ</div><div>Την αγαπώ αλλά δεν υπάρχει</div><div>τη χρειάζομαι αλλά δε την βρίσκω</div><div>Που είναι;</div><div><br /></div><div>Κάποιος κάτω στο δρόμο ουρλιάζει</div><div>κυνηγάει τα πουλια της ευτυχίας</div><div>εξόριστος στέκω από τον εαυτό μου</div><div>Την αγαπώ αλλά δεν υπάρχει</div><div>Τη χρειάζομαι αλλά δεν τη βρίσκω</div><div>Που είναι;</div><div><br /></div><div>Που είσαι όμορφε διάολες;</div><div><br /></div><div>Παλαιότερα περπατούσες μέσα στο όνειρο</div><div>καθόσουνα δίπλα μου, παραβλέποντας με</div><div>με τα μπλε μάτια σου γεμάτα μίσος</div><div>και τώρα νεκρή κάπου κείτεσαι και δεν υπάρχεις</div><div><br /></div><div>Τότε τουλάχιστον σε έβλεπα</div><div>τώρα εξαφανίστηκες</div><div>και έφυγα τρέχοντας για τα γκρίζα βουνά</div><div>χρειάζομαι τη χάρη σου για να γιατρέψω τη καρδιά μου</div><div>δώσε μου πισω τη ψυχή μου που έκλεψε ο θάνατός σου</div><div>βρέξε τα ξεραμένα χείλη μου με ζωή</div><div><br /></div><div>Ξεχασμένος τώρα περιπλανιώμαι</div><div>σαν ένα πεινασμένο τέρας</div><div>προσπαθώντας να πνιγώ στους αφρους των κυμμάτων</div><div>να ανακυριχθώ απελεύθερος.</div><div><br /></div><div>Που είσαι κρυμμένη;</div><div><br /></div><div>Πεθαίνω..</div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-16654182234501298612001-08-01T21:49:00.000-07:002008-11-16T22:12:56.723-08:00Ζωή και ΕλευθερίαΕίμαι θεός και ο εαυτός μου είναι ο μόνος προσκυνητής μου<div><br /></div><div>Χρειαζόμαστε τίτλους;</div><div><br /></div><div>Βασιλιάδες;</div><div>Ευγενείς;</div><div>Σκλάβους;</div><div>Αφέντες;</div><div><br /></div><div>Όχι...</div><div><br /></div><div>Αυτό που χρειαζόμαστε είναι τους εαυτούς μας</div><div>την ελευθερία της επιλογής</div><div>την ελευθερία της θέλησης</div><div>την ελευθερία του λόγου</div><div><br /></div><div>Το πασάλειμα δεν είναι καλοδεχούμενο στην κοινωνία μας</div><div><br /></div><div>Στην κοινωνία μου...</div><div>Είμαι το μόνο της μέλος...</div><div>μπορώ να σου δείξω τη πόρτα...</div><div>μόνο αν μου δείξεις και εσύ μία...</div><div><br /></div><div>Δεν είμαι προφήτης ή ιερέας</div><div>απλά θέλει χρόνο για να καταλάβεις</div><div>τη ροή των πραγμάτων και όλα τα συναφή</div><div>τους δρόμους της ζωής</div><div>και ακόμα και αν είσαι εμπειρός, δεν έχει σημασία</div><div>πάντα θα κάνεις λάθος</div><div>γιατί η ζωή είναι μεγάλη και απέραντη</div><div>για να μπορέσουν τα πεπερασμένα μυαλά μας να καταλάβουν</div><div><br /></div><div>Οπότε ζήσε τη ζωή</div><div>και να χαίρεσαι την κάθε ανακάλυψη</div><div>θα είσαι πάντα ένα βήμα πιο κοντα</div><div>και ένα βήμα μακρύτερα</div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-6303453631991383102001-07-01T21:55:00.000-07:002008-11-16T22:12:34.650-08:00Μεθυσμένη παρωδία ενός κατατρεγμένου μυαλού<div>καταχριστική συνειδητοποίηση της ωμότητας</div><div>ο τάφος μου ειναι τεράστιος και γεμάτος πτώματα</div><div>ο Μότσαρτ έγραψε το Ρέκβιεμ του για το είδος μου</div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-31398395461574286272001-07-01T21:46:00.000-07:002017-02-13T07:09:33.391-08:00Και το παιδί ρώτησε το πατέρα του<br />
<div>
"Μπαμπά τι είναι η ζωή;"</div>
<div>
Και ο πατέρας το κοίταξε με ζήλια</div>
<div>
γιατί ποτέ δε το είχε αναρωτηθεί αυτό</div>
<div>
και μέσα στο ζόρι του να βρεί απάντηση</div>
<div>
σκέψεις θολές τον συνεπήραν και σκέφτηκε</div>
<div>
<br /></div>
<div>
"Τι να πω στο παιδί μου;</div>
<div>
Τι παράδειγμα να δώσω;</div>
<div>
Η ζωή είναι βαρετή,</div>
<div>
Η ζωή είναι κόλαση</div>
<div>
Η ζωή είναι παράδεισος</div>
<div>
Η ζωή είναι αγάπη</div>
<div>
Η ζωή είναι πόνος</div>
<div>
Τι από όλα αυτά να επιλέξω να του πω;"</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Και έτσι απόφάσισε διπλωματικά</div>
<div>
¨Η ζωή είναι ότι τη θέλεις εσύ να είναι"</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Και έφυγε ικανοποιημένος από τα λόγια του</div>
Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-4672433808614625062001-06-01T21:43:00.000-07:002008-11-16T21:46:01.500-08:00Για αυτούς που δε γνωρίζουν<div>για αυτούς που δε ξέρουν τίποτα απο φιλοσοφία και ποίηση</div><div>για αυτούς που ποθούν χρήματα και χρυσές αλυσίδες</div><div>το βασίλειό μου είναι λιτό και βάναυσο</div><div>μη φιλικό προς αυτούς τους μοιάζει σαν ενα πτώμα</div><div>που σαπίζει με σκουλίκια να κατατρώνε τα όργανά τους</div><div><br /></div><div>Μα για αυτούς που περνούν τις πύλες του</div><div>και εισέρχονται στα σκοτεινά εδάφη μου</div><div>δε θα θελήσουν να φύγουνε ποτέ</div><div>δε θα το χρειαστούν όπως και να έχει...</div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-45231586727023082672001-06-01T21:38:00.000-07:002008-11-16T21:42:54.944-08:00ΆτιτλοΚάνε με να νιώσω αληθινός<div>και πλήρης ξανά</div><div>να επιθυμίσω κάτι που δεν υπάρχει πια</div><div><br /></div><div>Χαρισματικοί ηγέτες που μας καθοδηγούν</div><div>μας μαθαίνουν πως να συμπεριφερόμαστε</div><div>σε αυτό το εύθραυστο χάος στο μυαλό μας</div><div>ποθώντας κάποιον να σώσει το παιδί μας</div><div>Η μοίρα ειναι κακιά όταν έχει να κάνει με ήρωες</div><div><br /></div><div>Πρέπει να σφυρηλατηθούμε στις φλόγες της κόλασης</div><div>για να γίνουμε ρομφαίες των αγγέλων...</div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-1577770884019497872001-05-01T21:33:00.000-07:002008-11-16T21:38:02.660-08:00Όνειρο ΓυναίκαςΜια φορά είχα ένα όνειρο<div>Ένας δράκος κυνηγούσε το μικρό μου σκύλο</div><div>το άλογό μου στεκόταν ανίκανο να επικοινωνήσει με τη φύση</div><div>ένας απόκοσμος ήχος φωτιάς και απομόνωσης</div><div>προσπάθησα να δέσω τα κορδόνια στη μπότα του αυτοκράτορα</div><div>και με κλώτσησε στο πρόσωπο όταν του εξήγησα το λόγο</div><div><br /></div><div><br /></div><div>Μισώ τη μέρα</div><div>λατρεύω τη νύχτα</div><div>ο Ινδιάνος που λέγαμε</div><div>έχει δίκιο</div><div><br /></div><div>Νοιάστηκε για σένα</div><div>και συ νοιάστηκες για αυτόν</div><div><br /></div><div>Μικρή γυναίκα</div><div>με τα γαλάζια σου μάτια</div><div>με το πράσινό σου φόρεμα</div><div>σταμάτα να υποφέρεις</div><div>το βάρος του στέρνου μου πάνω σου</div><div><br /></div><div>Ένα φιλί στο λαιμό</div><div>στη γλώσσα</div><div>και το όνειρο τελειώνει</div><div><br /></div><div>Υγρό και απαλό το δέρμα της</div><div>την αγαπώ</div><div>την λατρεύω</div><div>την προσκυνώ</div><div>πολεμώ για αυτήν</div><div>...</div><div>...</div><div>...</div><div>κρίμα που βρισκεται μόνο στα όνειρα</div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-76472261099780492712001-04-01T21:27:00.000-07:002008-11-16T21:33:18.476-08:00ΞυπνήστεΕις το όνομα του καλού, του νόμιμου και της θρησκείας<div>αυτοκτονώ</div><div>για να αποδείξω την ενοχή μου</div><div><br /></div><div>Εις το όνομα του μίσους, του φθόνου και της φιλοδοξίας</div><div>αποφασίζω</div><div>σε πια πλευρά ταιριάζω</div><div><br /></div><div>Ευλογημένο γένος των ανθρώπων</div><div>καταραμένα παιδιά των θεών</div><div><br /></div><div>Γλυκιά ησυχία</div><div>ψύθιροι αγγέλων</div><div>ταρακουνούν τα κεφάλια μας</div><div>για να μας απαλλάξουν από την αιματηρή οσμή</div><div><br /></div><div>Για να τιμήσουμε τους αρχαίους προγόνους μου</div><div>δημιουργήσαμε κώδικες ηθικής και προσωπολατρείας</div><div>γιατι;</div><div><br /></div><div>Το μόνο που έμεινε είναι μια συμφωνία</div><div>εμπόριο, χρήματα και Εβραίοι ιερείς</div><div>να κυβερνούν το κόσμο...</div><div><br /></div><div>Ξέχνα τους και κλείσε τα μάτια</div><div>μάθε να τους σέβεσαι</div><div>όπως η αλεπού σέβεται το λύκο</div><div>προς το παρόν...</div><div><br /></div><div>Είμαστε ο κόσμος των τελευταίων ζωντανών ειδών</div><div>που δημιουργήθηκαν από τους ίδιους τους θεούς</div><div><br /></div><div>Ξυπνήστε φίλοι άνθρωποι!</div><div><br /></div><div>Ξυπνήστε!</div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-41209178463131671152001-04-01T21:21:00.000-07:002008-11-16T21:27:44.363-08:00ΑφύπνισηΤο πρώτο για να κερδίσει<div>το δεύτερο για να βασιλέψει</div><div>το τρίτο για τον αφέντη</div><div>τα υπόλοιπα ωδή στη καταστροφή.</div><div><br /></div><div>Να διαβάζεις</div><div>να γράφεις</div><div>να αγαπάς</div><div>να πολεμάς</div><div><br /></div><div>χρειάζεσαι τροφή και ποτό</div><div>χρειάζεσαι καρδιά και ψυχή</div><div>χρειάζεσαι έναν άνθρωπο</div><div>να σκοτώσει το καρχαρία</div><div>να ταϊσει την οργή σου</div><div><br /></div><div>Γέμισε το χαρτί με λέξεις</div><div>λέξεις από την άμμο του δικού σου μυαλού</div><div>συντονίσου με τιν αστρική συχνότητα</div><div>διαβασε τα άστρα και άκου τα αδέρφια σου</div><div><br /></div><div>Χρειάζεσαι πλούτη</div><div>χρειάζεσαι πολυτέλεια</div><div>χρειάζεσαι φίλους</div><div>χρειάζεσαι έμπνευση</div><div><br /></div><div>Μέχρι ο θάνατος να σε πάρει με το άρμα του</div><div>σκέψου τι θα είναι αυτό που θα αφήσεις πίσω σου</div><div>ένα σάπιο πτώμα γεμάτο χρυσάφι και χρήματα</div><div>ή ένα ράφι γεμάτο με βιβλία έτοιμα να διαβαστούν;</div><div><br /></div><div>Ποιήματα, ποιήματα, ποιήματα</div><div>φωτιά, νερό, χώμα, αέρας</div><div><br /></div><div>αιθέρας</div><div><br /></div><div>Συντονίσου με τον αιθέρα</div><div>ρώτησε για καθοδήγηση</div><div>και οι λέξεις θα έρθουν γρήγορα</div><div>από το πουθενά</div><div>θα σε φέρουν μέσα</div><div><br /></div><div>μέσα στο παλάτι της σοφίας</div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-31515425408649216452001-03-01T21:19:00.000-08:002008-11-16T21:21:36.210-08:00ΠαράνοιαΔεν είναι το ίδιο!<div>Είμαι τρελός</div><div>Μισώ τους ευγενείς</div><div>Μπλέκω με τα μπουρδέλα τους</div><div><br /></div><div>Δεν είναι το ίδιο!</div><div>Το μόνο που κάνω είναι να μισώ!</div><div>Θείο Νέκταρ στη ψυχή μου</div><div>πρωινό σε ένα μπώλ.</div><div><br /></div><div>Και το τραγούδι συνεχίζεται</div><div>και συνεχίζεται</div><div>και συνεχίζεται</div><div><br /></div><div>ίδια μελωδία</div><div>ίδιες φωνές</div><div>χίλιες λεξεις</div><div>εκατομύρια τοποθεσίες</div><div><br /></div><div>που, τι και γιατι;</div><div>ερωτήσεις που ξεχυλίζουν από το μυαλό ενός βρέφους</div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-62385707164485654742001-02-01T21:07:00.000-08:002008-11-16T21:19:01.560-08:00ΌραμαΕίσαι νεκρός τώρα.<div>ταξιδεύεις σε ένα τούνελ γεμάτο από θορύβους και ηχώ</div><div>Ξαφνικά φτάνεις στο σημείο της Κρίσης.</div><div><br /></div><div>Οι αρχαίοι τρείς Δικαστές</div><div>αδέρφια και υιοί του βασιλιά</div><div>αποφάσισαν</div><div><br /></div><div>"Ένοχος, ο βλάσφημος,</div><div> να καεί στη Πυρρά"</div><div><br /></div><div>Μια φωνή τώρα ακούγεται</div><div>Καθαρή και κρυστάλινη</div><div>Ο Θεός της ζωής και του Θανάτου</div><div>μιλάει με λέξεις αλήθειας</div><div>που καίνε τη ψυχή σου</div><div>καθώς πέφτεις στην Άβυσσο.</div><div><br /></div><div>Το γέλιο των Σατύρων</div><div>και ο στρατηγός τους ο Βάκχος</div><div>Ο Διόνυσος καλεί</div><div>στο μυστήριο της ζωής και του θανάτου</div><div>το μυστήριο της αναγέννησης</div><div><br /></div><div>"Σπάσε το κύκλο της ζωής</div><div>στο σταυροδρόμι</div><div>μη διαλέξεις κατεύθυνση</div><div>μα πέτα ψηλά προς τα ουράνια</div><div><br /></div><div>Εβοί Ιβάν, Εβοί Βάκχαι!"</div><div><br /></div><div>Τι κι αν ο Δίας εκοιμήθηκε</div><div>κι αν ο Χριστός κλαίει</div><div>κι αν άλλοι θεοί τρέχουν πανικόβλητοι;</div><div><br /></div><div>Ο Αντίλογος έρχεται </div><div>για τον Εβραίο βασιλια</div><div>που νομισε πως κατέκτησε επιτέλους το σάπιο τουτο κόσμο</div><div>το αίμα ενός Ήρωα καλέι του θεούς να ξυπνήσουν απ τη λήθη</div><div>να βρούν τον αυτόκλειτο βασιλιά και να τον γδάρουν</div><div>"Θα εξοντώσουμε το γένος σου, Ήρωα</div><div>που μας κυνήγησες για αιώνες</div><div>που έκαψες ναούς και έχτισες εκκλησίες</div><div>που έφερες σκοτάδι και μεσσαίωνα</div><div>που έσφαξες του γιούς μας και τις κόρες μας</div><div>που τους παγίδεψες στο απόκρυφό σου ψέμμα</div><div>που έφερες αρρώστια στα σπίτια μας</div><div>και πόνο στις ζωές μας</div><div>και μαρτύριο στους γενναίους μας</div><div>ήρθε η ώρα να πληρώσεις</div><div>με τη ζωή σου και τις ζωές των παιδιών σου"</div><div><br /></div><div>Ακόμα και η βροχή υποχώρησε</div><div>Η ύβρις καλεί τη Νέμεσις</div><div>αρμονοία.</div><div><br /></div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-50529470789867920912001-02-01T20:57:00.000-08:002008-11-16T21:06:32.908-08:00ΚυνηγόςΘάνατος...<div>Ησυχία...</div><div>Ζώνες ηρεμίας...</div><div><br /></div><div>Το σόου σταματά και οι διαφημίσεις ξεκινούν</div><div>η διάβρωση των θεϊκών προτύπων πλησιάζει</div><div>γέννηση της έξαψης</div><div><br /></div><div>και πάλι ξεκινά... με μια βουή</div><div>κυνηγοί στοχεύουν τα τόξα τους να σκοτώσουν το βουβάλι</div><div><br /></div><div>Μιλούσαμε για θάνατο</div><div>για πτώματα και για κρυφούς φωνιάδες</div><div>αόρατους</div><div><br /></div><div>Θάνατος...</div><div>δισοίωνες καταστάσεις..</div><div><br /></div><div>μοναξιά...</div><div><br /></div><div>Είμαι μοναχικός, όχι μόνος</div><div>με πονάει μέσα στα κόκκαλά μου</div><div>τρώει το συκώτι μου, καίει το μυαλό μου</div><div>εισέρχομαι σε μια επικίνδυνη ζώνη</div><div>πετώ σε μέρη που κανένας δεν έχει πάει...</div><div><br /></div><div>Είμαι το βέλος</div><div>είμαι η χορδή, το τόξο, ο κηνυγός και το θήραμα..</div><div>όλα αυτά εκτός από ένα</div><div>παιδί του θανάτου...</div><div><br /></div><div>Έχουν μιλήσει άλλη φορά προφήτες έτσι;</div><div>Οι ταπεινοί σκηνοθέτες και σεναριογράφοι παραδέχτηκαν ποτέ την ηλιθιότητά τους;</div><div><br /></div><div>Με έχουν δεί όλοι αυτοί οι ηλίθιοι, που πολεμώ να προστατέψω</div><div>με έχουν δεί να τρέχω;</div><div>να σαπίζω;</div><div>να σκοτώνω;</div><div>να πολεμώ;</div><div>να καίω και να τρώω σάρκες;</div><div><br /></div><div>Με έχεις δεί εσύ;</div><div><br /></div><div>Κάποτε σε κάλεσα...</div><div>αλλά ένιωσες άρρωστη</div><div>το πρώτο πράγμα που ένιωσες</div><div>και σε οδήγησε στα άκρα;</div><div><br /></div><div>Όλα αυτα τα μικρά ανθρωπάκια</div><div>όλα αυτά τα πιόνια</div><div><br /></div><div>Το αγαπώ αυτό το παιδί</div><div>την αιώνια ψυχή μου</div><div>που αναδύεται από τα βάθη</div><div>της παράνοιας και τα Τάρταρα</div><div>Το αγαπώ αυτό το παιδί</div><div>το ονόμασα</div><div><br /></div><div>Θάνατο...</div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-81807790967861955192001-02-01T20:46:00.000-08:002008-11-16T20:57:36.124-08:00Βλάσφημος ΜεσσίαςΗ σκηνή πιάνει φωτιά<div><div>το πλήθος ουρλιάζει και λιποθιμά</div><div>ένα κοράκι πετά πάνω από το στάδιο</div><div>κανένας δεν στάθηκε μάρτυρας της παρουσίας του</div><div><br /></div><div>Μια μαυροφορεμένη φιγούρα ούρλιαξε</div><div>έτσι όπως ποτέ άλλοτε</div><div>το αγαπημένο του κατοικίδιο είχε πεθάνει</div><div><br /></div><div>"Άνθρωποι, άνθρωποι</div><div>να είστε πιο ευτυχισμένοι από ευτυχείς</div><div>πιο περίεργοι από περίεργοι</div><div>πιο άτακτοι από άτακτοι</div><div>άνθρωποι, απλά γίνετε κάποιοι άλλοι"</div><div><br /></div><div>Ο ήχος των κραυγών στο φόντο της σκηνής</div><div>και αυτός συνέχισε, αλλάζοντας χρώμα στη φωνή του</div><div><br /></div><div>"Βλάσφημες φωνές αντηχούν στο μυαλό μου!</div><div> Βλάσφημες φωνές κατοικούν εκεί μέσα!"</div><div><br /></div><div>Ποτέ πιο πριν δεν τον είχαν δει να κλαίει</div><div>ποτέ πιο πριν δε πίστεψε κανείς πως θα πέθαινε</div><div><br /></div><div>ίσως ένα μαχαίρι στο στομάχι</div><div>ή ένα ξίφος στο λαιμό του</div><div><br /></div><div>ίσως μια ποικιλία χαπιών και ναρκωτικών ουσιών</div><div>ίσως μια ξέφρενη πορεία προς τη κορυφή ενός βουνού</div><div><br /></div><div>Αυτό είναι!</div><div><br /></div><div>"Είστε έτοιμοι; Είστε έτοιμοι για μια άγρια βόλτα;</div><div> Είστε έτοιμοι για μια άγρια νύχτα;</div><div><br /></div><div>Εγώ και ο διάολος </div><div>οδεύουμε δίπλα-δίπλα</div><div>Εγώ και ο διάολος</div><div>θα σε πάρουμε</div><div>σε μια μακρια</div><div>και δαιμόνια βόλτα</div><div><br /></div><div>Ας καβαλήσουμε, λοιπόν!"</div><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι επεφημίες του κοινού σταμάτησαν</div><div>μπορούσες να ακούσεις την ηχό να ξεθωριάζει</div><div>αρχικά βήματα προς μια κάποια λογική</div><div>εντρυφίοντας στο μυαλό του καλλιτέχνη</div><div>το οδυνειρό αίσθημα της προδοσίας</div><div>μια κατολίσθηση, μια ξαφνική κούρσα θανάτου!</div><div><br /></div><div> </div></div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-81154053905890772042001-01-01T20:41:00.000-08:002008-11-16T20:46:16.262-08:00ΆλογοΜια ντουζίνα εποχές πρίν από τώρα,<div>τρείς κύκλους μακριά,</div><div>είχα ένα άλογο</div><div>δυνατό όπως η ψυχή ενός άνδρα</div><div>γρήγορο όπως η ιδιοσυγκρασία ενός άνδρα</div><div>τρομερό όπως η κρίση ενός άνδρα.</div><div><br /></div><div>Συνήθως το ίππευα στη παραλία</div><div>και έπαιζα μαζί του όταν ήταν μικρό πουλάρι ακόμη</div><div>και όταν έφτασε στη ηλικίας την κάποια ωριμότητα</div><div>μαζί υπερπηδούσαμε τα ποικίλα εμπόδια</div><div>και συνεχίζαμε το ταξίδι μας προς τον ήλιο</div><div><br /></div><div>Αλλά ότι η ζωή δίνει</div><div>πρέπει να το πάρει και πίσω</div><div>και το άλογό μου</div><div>δυνατό και άγριο</div><div>πανέμορφο και λαμπερό</div><div>το πήραν από εμένα</div><div>το έκλεψαν</div><div>οι μεγάλοι άρχοντες του Κάτω Κόσμου...</div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4587808965305932695.post-46359396075802880592001-01-01T20:33:00.000-08:002008-11-16T20:41:06.975-08:00ΈναρξηΧαμηλόφωνα μίλησε,<div>με χαλαρές κινήσεις</div><div>και μέσα σ' αυτή την ησυχία</div><div>και σε αυτή τη μαλθακότητα</div><div>ατένισε, σταμάτησε</div><div><br /></div><div>Ποιός θα με ακολυθήσει στους δρόμους του λάθους, του μαύρου, του σκοτεινού, του βασανιστηρίου;</div><div><br /></div><div>Ένα φίδι με δάγκωσε τη περασμένη βδομάδα, δεν το σκότωσα</div><div>το άφησα να ρουφήξει όλο μου το αίμα και να το αντικαταστήσει με δηλητήριο.</div><div><br /></div><div>Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να βρεί μια λογική αιτία για να αυτοκαταστραφεί.</div><div><br /></div><div>Αναμένω μια καλή σοδειά από το αμπέλι μου φέτος...</div><div>Πολύ θάνατος και πόνος να υποφέρουμε...</div><div><br /></div><div>Μακάριοι αυτοί που δε με γνώρισαν...</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Και σταμάτησε να φωνάζει</div><div>και σταμάτησε να ατενίζει</div><div>Είδε ένα συντριβάνι και ένα δέντρο...</div><div><br /></div><div>Παραδόθηκε στη λαγνεία της ξεκούρασης</div><div>και ικανοποίησε τη δίψα του...</div><div><br /></div><div>Και πήγε για ύπνο...</div><div><br /></div><div>Και στα όνειρά του...</div><div>είδε μια πόρτα...</div><div>και άνοιξε τη πόρτα...</div>Alexandroshttp://www.blogger.com/profile/08086903570701248445noreply@blogger.com0