Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2001

Έναρξη

Χαμηλόφωνα μίλησε,
με χαλαρές κινήσεις
και μέσα σ' αυτή την ησυχία
και σε αυτή τη μαλθακότητα
ατένισε, σταμάτησε

Ποιός θα με ακολυθήσει στους δρόμους του λάθους, του μαύρου, του σκοτεινού, του βασανιστηρίου;

Ένα φίδι με δάγκωσε τη περασμένη βδομάδα, δεν το σκότωσα
το άφησα να ρουφήξει όλο μου το αίμα και να το αντικαταστήσει με δηλητήριο.

Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να βρεί μια λογική αιτία για να αυτοκαταστραφεί.

Αναμένω μια καλή σοδειά από το αμπέλι μου φέτος...
Πολύ θάνατος και πόνος να υποφέρουμε...

Μακάριοι αυτοί που δε με γνώρισαν...



Και σταμάτησε να φωνάζει
και σταμάτησε να ατενίζει
Είδε ένα συντριβάνι και ένα δέντρο...

Παραδόθηκε στη λαγνεία της ξεκούρασης
και ικανοποίησε τη δίψα του...

Και πήγε για ύπνο...

Και στα όνειρά του...
είδε μια πόρτα...
και άνοιξε τη πόρτα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: