Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 2001

Όραμα

Είσαι νεκρός τώρα.
ταξιδεύεις σε ένα τούνελ γεμάτο από θορύβους και ηχώ
Ξαφνικά φτάνεις στο σημείο της Κρίσης.

Οι αρχαίοι τρείς Δικαστές
αδέρφια και υιοί του βασιλιά
αποφάσισαν

"Ένοχος, ο βλάσφημος,
 να καεί στη Πυρρά"

Μια φωνή τώρα ακούγεται
Καθαρή και κρυστάλινη
Ο Θεός της ζωής και του Θανάτου
μιλάει με λέξεις αλήθειας
που καίνε τη ψυχή σου
καθώς πέφτεις στην Άβυσσο.

Το γέλιο των Σατύρων
και ο στρατηγός τους ο Βάκχος
Ο Διόνυσος καλεί
στο μυστήριο της ζωής και του θανάτου
το μυστήριο της αναγέννησης

"Σπάσε το κύκλο της ζωής
στο σταυροδρόμι
μη διαλέξεις κατεύθυνση
μα πέτα ψηλά προς τα ουράνια

Εβοί Ιβάν, Εβοί Βάκχαι!"

Τι κι αν ο Δίας εκοιμήθηκε
κι αν ο Χριστός κλαίει
κι αν άλλοι θεοί τρέχουν πανικόβλητοι;

Ο Αντίλογος έρχεται 
για τον Εβραίο βασιλια
που νομισε πως κατέκτησε επιτέλους το σάπιο τουτο κόσμο
το αίμα ενός Ήρωα καλέι του θεούς να ξυπνήσουν απ τη λήθη
να βρούν τον αυτόκλειτο βασιλιά και να τον γδάρουν
"Θα εξοντώσουμε το γένος σου, Ήρωα
που μας κυνήγησες για αιώνες
που έκαψες ναούς και έχτισες εκκλησίες
που έφερες σκοτάδι και μεσσαίωνα
που έσφαξες του γιούς μας και τις κόρες μας
που τους παγίδεψες στο απόκρυφό σου ψέμμα
που έφερες αρρώστια στα σπίτια μας
και πόνο στις ζωές μας
και μαρτύριο στους γενναίους μας
ήρθε η ώρα να πληρώσεις
με τη ζωή σου και τις ζωές των παιδιών σου"

Ακόμα και η βροχή υποχώρησε
Η ύβρις καλεί τη Νέμεσις
αρμονοία.

Κυνηγός

Θάνατος...
Ησυχία...
Ζώνες ηρεμίας...

Το σόου σταματά και οι διαφημίσεις ξεκινούν
η διάβρωση των θεϊκών προτύπων πλησιάζει
γέννηση της έξαψης

και πάλι ξεκινά... με μια βουή
κυνηγοί στοχεύουν τα τόξα τους να σκοτώσουν το βουβάλι

Μιλούσαμε για θάνατο
για πτώματα και για κρυφούς φωνιάδες
αόρατους

Θάνατος...
δισοίωνες καταστάσεις..

μοναξιά...

Είμαι μοναχικός, όχι μόνος
με πονάει μέσα στα κόκκαλά μου
τρώει το συκώτι μου, καίει το μυαλό μου
εισέρχομαι σε μια επικίνδυνη ζώνη
πετώ σε μέρη που κανένας δεν έχει πάει...

Είμαι το βέλος
είμαι η χορδή, το τόξο, ο κηνυγός και το θήραμα..
όλα αυτά εκτός από ένα
παιδί του θανάτου...

Έχουν μιλήσει άλλη φορά προφήτες έτσι;
Οι ταπεινοί σκηνοθέτες και σεναριογράφοι παραδέχτηκαν ποτέ την ηλιθιότητά τους;

Με έχουν δεί όλοι αυτοί οι ηλίθιοι, που πολεμώ να προστατέψω
με έχουν δεί να τρέχω;
να σαπίζω;
να σκοτώνω;
να πολεμώ;
να καίω και να τρώω σάρκες;

Με έχεις δεί εσύ;

Κάποτε σε κάλεσα...
αλλά ένιωσες άρρωστη
το πρώτο πράγμα που ένιωσες
και σε οδήγησε στα άκρα;

Όλα αυτα τα μικρά ανθρωπάκια
όλα αυτά τα πιόνια

Το αγαπώ αυτό το παιδί
την αιώνια ψυχή μου
που αναδύεται από τα βάθη
της παράνοιας και τα Τάρταρα
Το αγαπώ αυτό το παιδί
το ονόμασα

Θάνατο...

Βλάσφημος Μεσσίας

Η σκηνή πιάνει φωτιά
το πλήθος ουρλιάζει και λιποθιμά
ένα κοράκι πετά πάνω από το στάδιο
κανένας δεν στάθηκε μάρτυρας της παρουσίας του

Μια μαυροφορεμένη φιγούρα ούρλιαξε
έτσι όπως ποτέ άλλοτε
το αγαπημένο του κατοικίδιο είχε πεθάνει

"Άνθρωποι, άνθρωποι
να είστε πιο ευτυχισμένοι από ευτυχείς
πιο περίεργοι από περίεργοι
πιο άτακτοι από άτακτοι
άνθρωποι, απλά γίνετε κάποιοι άλλοι"

Ο ήχος των κραυγών στο φόντο της σκηνής
και αυτός συνέχισε, αλλάζοντας χρώμα στη φωνή του

"Βλάσφημες φωνές αντηχούν στο μυαλό μου!
 Βλάσφημες φωνές κατοικούν εκεί μέσα!"

Ποτέ πιο πριν δεν τον είχαν δει να κλαίει
ποτέ πιο πριν δε πίστεψε κανείς πως θα πέθαινε

ίσως ένα μαχαίρι στο στομάχι
ή ένα ξίφος στο λαιμό του

ίσως μια ποικιλία χαπιών και ναρκωτικών ουσιών
ίσως μια ξέφρενη πορεία προς τη κορυφή ενός βουνού

Αυτό είναι!

"Είστε έτοιμοι; Είστε έτοιμοι για μια άγρια βόλτα;
 Είστε έτοιμοι για μια άγρια νύχτα;

Εγώ και ο διάολος 
οδεύουμε δίπλα-δίπλα
Εγώ και ο διάολος
θα σε πάρουμε
σε μια μακρια
και δαιμόνια βόλτα

Ας καβαλήσουμε, λοιπόν!"


Οι επεφημίες του κοινού σταμάτησαν
μπορούσες να ακούσεις την ηχό να ξεθωριάζει
αρχικά βήματα προς μια κάποια λογική
εντρυφίοντας στο μυαλό του καλλιτέχνη
το οδυνειρό αίσθημα της προδοσίας
μια κατολίσθηση, μια ξαφνική κούρσα θανάτου!