Ένας δράκος κυνηγούσε το μικρό μου σκύλο
το άλογό μου στεκόταν ανίκανο να επικοινωνήσει με τη φύση
ένας απόκοσμος ήχος φωτιάς και απομόνωσης
προσπάθησα να δέσω τα κορδόνια στη μπότα του αυτοκράτορα
και με κλώτσησε στο πρόσωπο όταν του εξήγησα το λόγο
Μισώ τη μέρα
λατρεύω τη νύχτα
ο Ινδιάνος που λέγαμε
έχει δίκιο
Νοιάστηκε για σένα
και συ νοιάστηκες για αυτόν
Μικρή γυναίκα
με τα γαλάζια σου μάτια
με το πράσινό σου φόρεμα
σταμάτα να υποφέρεις
το βάρος του στέρνου μου πάνω σου
Ένα φιλί στο λαιμό
στη γλώσσα
και το όνειρο τελειώνει
Υγρό και απαλό το δέρμα της
την αγαπώ
την λατρεύω
την προσκυνώ
πολεμώ για αυτήν
...
...
...
κρίμα που βρισκεται μόνο στα όνειρα
