Κυνηγός

Θάνατος...

Ησυχία...

Ζώνες ηρεμίας...

Το σόου σταματά και οι διαφημίσεις ξεκινούν

η διάβρωση των θεϊκών προτύπων πλησιάζει

γέννηση της έξαψης

και πάλι ξεκινά... με μια βουή

κυνηγοί στοχεύουν τα τόξα τους να σκοτώσουν το βουβάλι

Μιλούσαμε για θάνατο

για πτώματα και για κρυφούς φωνιάδες

αόρατους

Θάνατος...

δισοίωνες καταστάσεις..

μοναξιά...

Είμαι μοναχικός, όχι μόνος

με πονάει μέσα στα κόκκαλά μου

τρώει το συκώτι μου, καίει το μυαλό μου

εισέρχομαι σε μια επικίνδυνη ζώνη

πετώ σε μέρη που κανένας δεν έχει πάει...

Είμαι το βέλος

είμαι η χορδή, το τόξο, ο κηνυγός και το θήραμα..

όλα αυτά εκτός από ένα

παιδί του θανάτου...

Έχουν μιλήσει άλλη φορά προφήτες έτσι;

Οι ταπεινοί σκηνοθέτες και σεναριογράφοι παραδέχτηκαν ποτέ την ηλιθιότητά τους;

Με έχουν δεί όλοι αυτοί οι ηλίθιοι, που πολεμώ να προστατέψω

με έχουν δεί να τρέχω;

να σαπίζω;

να σκοτώνω;

να πολεμώ;

να καίω και να τρώω σάρκες;

Με έχεις δεί εσύ;

Κάποτε σε κάλεσα...

αλλά ένιωσες άρρωστη

το πρώτο πράγμα που ένιωσες

και σε οδήγησε στα άκρα;

Όλα αυτα τα μικρά ανθρωπάκια

όλα αυτά τα πιόνια

Το αγαπώ αυτό το παιδί

την αιώνια ψυχή μου

που αναδύεται από τα βάθη

της παράνοιας και τα Τάρταρα

Το αγαπώ αυτό το παιδί

το ονόμασα

Θάνατο...